Culturele verschillen bij het opvoeden van kinderen
Van huis uit is ieder wel anders opgevoed afhankelijk van cultuur, normen en waarden. De een is wat strenger opgevoed dan de ander. Laat je als ouder je baby huilen totdat hij in slaap valt of neem je hem snel op schoot. Blijft je kind lekker bij jou slapen of leer je je kind snel aan dat hij in eigen bed moet slapen? Het ene kind moest snel verantwoordelijkheden op zich nemen en is daardoor sneller volwassen geworden. Maar de ander heeft zijn kindertijd goed doorlopen en heeft meer zelfvertrouwen. Zijn er echt grote verschillen bij het opvoeden tussen culturen? We gaan het hebben over hoe het opvoeden tussen culturen kan verschillen.
De kinderwereld
De manier waarop de kinderwereld van de volwassen wereld wordt onderscheiden kan erg verschillen tussen culturen. Dit is een belangrijk verschil voor de opvoeding van kinderen omdat een aparte kinderwereld ideaal zou zijn om het kind van de volwassen wereld af te kunnen schermen en zo ook beschermen. Kinderen hoeven geen verwachtingen te vullen, ze hebben tijd nodig om ervaring op te doen. Ze leren veel in hun kindertijd en dus in hun kinderwereld die ze pas kunnen toepassen wanneer ze volwassen zijn.
De ontwikkelingsdoelen
In elke cultuur zijn de ontwikkelingsdoelen die door ouders voor hun kinderen worden opgesteld erg verschillend. Om dit wat duidelijker te maken gaan we onderscheid maken tussen twee groepen: de economisch minder welvarende groep en de welvarende groep.
- Bij de economisch minder welvarende samenlevingen staat overleven voorop. Kind moet al vroeg verantwoordelijkheden op zich nemen. Hij krijgt op vroege leeftijd taken zodat de last van ouders minder wordt.
- Bij de welvarende samenlevingen is zelfverwerkelijking het hoogste ontwikkelingsdoel. Het kind moet zichzelf kunnen zijn, leven vanuit zijn hart, het moet zijn eigen potentieel kunnen verwezenlijken. Hierbij worden de primaire en groeibehoeften bevredigd zodat het hoogste niveau van psychologische ontwikkeling bereikt kan worden (theorie van Maslov).
De opvoedingsmilieu
De opvoedingsmilieu wordt in elke cultuur anders vormgegeven als het gaat om sociale relaties tussen opvoeder en kind. De communicatieve status van het kind en de keuze voor de sociale partner van het kind kan erg anders zijn.
- Je kunt hierbij denken aan bijvoorbeeld direct de ouders aankijken wanneer ouders boos zijn. In niet westerse cultuur wordt aankijken gezien als brutaliteit.
- Het kind begint met brabbelen, je doet mee met brabbelen of je spreekt hem als volwassene aan.
- Volwassenen aanspreken. In niet westerse-samenlevingen komt het voor dat kinderen volwassenen niet mogen tegenspreken of geen antwoord mogen geven.
- Het kind laten huilen en minder snel oppakken. Dit komt vaker voor in de westerse samenleving.
Discipline
De manier waarop volwassenen het gedrag van kinderen onder controle willen houden kan sterk verschillen tussen culturen.
- Directe controle door (lijf) straffen.
- Indirecte controle door het stellen van regels
- Verschillend zijn in belonen en straffen. Positieve beloning komt bijvoorbeeld vaker voor in westerse samenlevingen.
Opvoeding van kinderen kan niet los gezien worden van de sociale en culturele context waarin het plaatsvindt. De denkwijze van ouders en de manier van hun opvoeding heeft duidelijk te maken met de ontwikkeling van het kind. In mijn blog “Depressie bij jongeren die opgroeien tussen twee culturen” kun je lezen over de moeilijkheden van opgroeien tussen twee culturen en wat de gevolgen kunnen zijn. Kortom er zijn verschillen tussen culturen en groepen in het opvoeden van kinderen, maar de invloed zal wel steeds meer afnemen in een multiculturele samenleving.
Tuba Gulbahce
Orthopedagoog