Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen
Het is lastig te zeggen of je baby een orchidee of een paardenbloem is,
maar ook paardenbloemen hebben er baat bij als hun gevoelens gehoor vinden.
Essentie van ouderschap bij opvoeding kind
Dit boek gaat over hoe we een relatie opbouwen en ons verbinden met onze kinderen door te kijken naar je eigen opvoeding. Hierbij wordt duidelijk wat een goede relatie in de weg staat en wat eraan kan bijdragen. Philippa Perry behandelt de vragen over ouder- kindrelatie. Ze probeert je te overtuigen om nog eens goed naar jezelf te kijken naar hoe je reageert op de gevoelens die je kinderen in je losmaken. Ze probeert je bewust te maken van de manier waarop je tegen jezelf praat. Vanaf de zwangerschap tot aan de puberteit en zelf de volwassenheid probeert ze een licht te werpen op je relatie met je kind. De auteur geeft advies over de essentie van ouderschap waarbij ze op een voorzichtige manier inzicht probeert te geven in de invloed van je eigen opvoeding. Niet de opbouw is belangrijk, maar hoe we als gezin met elkaar omgaan. Deze gezinsrelaties bepalen mede hoe de persoonlijkheid en geestelijke gezondheid van een kind zich zullen ontwikkelen.
Een advocaat vertelde me onlangs over zijn werk met een vluchtelingengezin.
Hij probeerde zich in hun situatie in te leven, hoe het was als je geen vaste
stek had, een thuis. Een van de kinderen flapte er toen uit: ‘O, maar we hebben
wel een thuis, alleen nog geen vaste plek daarvoor.’
Vergevensgezind gedrag
Ik heb in dit boek enorm genoten van het liefdevolle advies die je krijgt van de auteur. Je wordt geconfronteerd met de fouten die je maakt als ouder maar tegelijkertijd ook gerustgesteld dat het allemaal goed zal komen. Met behulp van oefeningen tussendoor probeert de auteur de lezer erbij te betrekken. Ze leert je hoe je evenwichtig kunt reageren op de gevoelens van je kind. Het is belangrijk dat gevoelens van een kind worden gezien en begrepen worden door mensen die belangrijk voor ze zijn.
Als we onze kinderen afsnauwen omdat ze verdrietig zijn, geven we ze twee
redenen om te huilen: het feit wat ze aanvankelijk verdrietig maakte, plus dat
hun vader of moeder nu boos op ze is en ze nog steeds verdrietig zijn.
Kortom dit boek helpt je te verbinden met je kinderen door te kijken naar je eigen opvoeding. Eigenlijk kijk je naar het verleden om jezelf beter te begrijpen. Het gaat er in dit boek uiteindelijk om hoe goed we kunnen opschieten met onze kinderen en niet om ervoor te zorgen dat ze doen wat wij willen.
Tuba Gulbahce
Orthopedagoog