Casus: Syrisch gezin met vier kinderen
Een aantal maanden geleden ben ik betrokken geraakt bij een Syrisch gezin met vier kinderen. Zij zijn twee jaar geleden naar Nederland toe geïmmigreerd en hadden een lange en zware reis achter de rug.
De school maakte zich zorgen om de kinderen, hun leren leek erg belemmerd te zijn. School maakte zich ook zorgen over het pedagogisch klimaat thuis.
Ik ben voor drie maanden lang wekelijks bij het gezin langgewenst. Ik ben overspoeld met warmte en gastvrijheid. Het gezin was hecht maar gebroken door de reis die zij hebben gemaakt. Ze hebben hun complete huis voor hun neus verwoest zien worden. Ondanks alles hadden ze een positieve houding en wilden heel graag hun plek vinden in Nederland.
Ik heb veel van hen geleerd over acceptatie en doorzettingsvermogen. Mijn rol was vooral een brug vormen tussen dit gezin en de Nederlandse Maatschappij.
De hulpverlening was zeer succesvol, het contact met school is verbeterd en de belemmering van het leren van de kinderen kwam door de trauma die zij hadden opgelopen. Ik heb de kinderen geleid naar specialistische zorg. Ook heb ik de school het beeld gegeven van het klimaat in het huis: Het was anders maar ver van zorgwekkend. Het gezin functioneerde vanuit hun eigen normen en waarden.
De problemen die er waren leken toen zo groot, achteraf hadden ze maar een kleine push in de goeie richting nodig.
Ik ben blij dat ik iets voor het gezin heb kunnen betekenen. Ik heb veel geleerd van het gezin, kennis die ik in de toekomst ga inzetten bij het contact met migranten gezinnen. Aan het einde van de dag heeft iedereen een kans nodig.